„Ljudi su nekad vjerovali da kad neko umre vrana odvodi njegovu dušu u svijet mrtvih. Ali ponekad se dogodi nešto veoma loše i zbog ogromne tuge koja ju prati ta duša ne može da pronađe svoj mir. Onda ponekad, ali samo ponekad, vrana može vratiti dušu u svijet živih kako bi ispravila nanesenu nepravdu.“ (Vrana, 1994; 00:00:46)
Sam početak filma nagovještava da ćemo biti upoznati sa likom sa kojim veoma lako možemo saosjećati. Njegova priča je priča o ljubavi, smrti i gubitku, priča koja nam je dobro poznata. U eseju „Filozofija kompozicije“ (1846), prilikom detaljnog opisivanja nastanka pjesme „Gavran“, Edgar Alan Po kaže da je „smrt lijepe žene neosporno najpjesničkiji predmet na svijetu“ i da je „isto tako izvan sumnje da je o takvom predmetu najpozvaniji da govori ožalošćeni ljubavnik.“ Nastavite sa čitanjem ERIK DREJVEN – MODERNI BAJRONOVSKI JUNAK (II DIO)→
“Život slobodnog umetnika je pun različitih izazova: obično vijamo nastupe i promocije sami, organizujemo sami događaje, prevoz, pravimo scenografiju ili kostime, sami promovišemo, sve radimo sami – uočite reč koja se ponavlja” – ovako razgovor za KULT započinje Ana Vrbaški – predstavnica grupe Alice in WonderBand i jedan od članova i pokretača radionice “Telo kao instrument”. Nastavite sa čitanjem TELO KAO INSTRUMENT→
(Tatjana Debeljački: Kuća od stakla, Poeta, Beograd, 2015)
Mašta u umetnosti sastoji se u sposobnosti da se nađe najpotpuniji izraz jedne postojeće stvari, ali nikada u tome da se sama ta stvar pretpostavi ili stvori. Lepota se, u stvarnosti, ukazuje u najrazličitijim formama i kao takva pripada umetnosti ili, tačnije rečeno, umetniku koji ume da je vidi i prepozna. Pojam lepog kao i istina nešto je što zavisi od vremena u kome živimo. Izraz lepoga je neposredno srazmeran sa sposobnošću percepcije koju je umetnik stekao. Jedina prava umetnost je umetnost karakterističnog. Nastavite sa čitanjem UMETNOST KARAKTERISTIČNOG→
John Cage (1912-1992) je jedan od uticajnijih američkih kompozitora 20. veka. U svom stvaralaštvu često se bavio tišinom. Poznata je njegova kompozicija 4’33” za vreme koje muzičari ne sviraju, a muzika je sve što se u tom trenutku čuje u okruženju. Može se shvatiti kao muzika okruženja. Takođe je vršio eksperimente sa klavirom puneći ga šrafovima i stavljajući razne predmete na čekiće ili žice klavira (Sonatas and interludes). Ovi eksperimenti i ne čude s obzirom da mu je jedan od učitelja bio Šenberg poznat po atonalnoj muzici. Možda je Cage najpoznatiji kao tvorac aleatorike – tehnike stvaranja muzičkog dela za koju je karakteristično da se izvođaču prepušta da osmisli kompoziciju. Kompozitor daje delove kompozicije koje izvođač može da kombinuje po svom nahođenju, kao i tempo, dinamiku itd.
Paralelno ovom životu teče i jedan naš život koji ne bi bio onaj preudaljen svet ideja, nego svet odjeka nas i naših zbivanja u jednoj prefinjenijoj materiji. I ona je ta koja slaže ureze svedočanstava jedne više perspektive što, tek na tački postignute gustine, treba iznova da prečita čitav zemaljski život.
Prvi utisak nakon i u vezi mog rođenja jeste osećanje izvesnog unutrašnje proizvedenog pritiska, nemogućnost da se iznađe dovoljan prazan široko-udisajan prostor u kome bi se nastanila jedna grananjem uspinjuća, tropski prebogata slika-o-sebi: – mesto sažimanja, za koga bi se – kao za vrh kakvog u hitnji improvizovanog šatora – prikačilo oko mog još nemuštog samoposmatranja. Prag uslikovljavanja tog u-dalj-odaslatog oku-prednjačećeg zvuka sopstva beše i odviše tesan, tako da se kroz njega – kao kroz prozorče jedino preostale nade – moglo tek proviriti ali ne i nekamo pristupiti. Nastavite sa čitanjem PROSTOR ČEKANJA→
Erik Drejven je glavni lik u filmu „Vrana“ (1994) koji spada u žanr akcione fantastike. Film je zasnovan na istoimenom stripu Džejmsa O’bara iz 1989. godine. Priča prati Erika, rok muzičara vođenog bolom, koga vrana vraća u život godinu dana nakon što su njega i njegovu zaručnicu brutalno ubili članovi jedne Detroitske bande. Nastavite sa čitanjem ERIK DREJVEN – MODERNI BAJRONOVSKI JUNAK (PRVI DIO)→
Scena iz filma „Kabare“ (1972) u kojoj pripadnik Hitlerove omladine (Hitlerjugend) peva pesmu “Tomorrow Belongs to Me” („Sutrašnjica pripada meni“) jedna je od najupečatljivijih i najintenzivnijih koje sam imao prilike da vidim. Njom se na vrlo efektan način prikazuje postepeno jačanje ideologije i uticaja Nacističke partije u Nemačkoj ranih tridesetih godina dvadesetog veka (preciznije, radnja filma se odigrava 1931, dakle dve godine pre dolaska nacista na vlast, a u vreme veoma duboke političke krize u Vajmarskoj Republici). Upečatljivost i snaga scene su postignute vrlo efektnom upotrebom kontrastâ i gradacije koji postoje na više nivoa, a posebno u pesmi koja čini njen središnji deo.1)Nastavite sa čitanjem O JEDNOJ SCENI IZ FILMA ,,KABARE” (1972)→
Uprkos glasinama, “Tomorrow Belongs to Me” nije prerada stare narodne bavarske pesme, već originalna kompozicija Freda Eba i Džona Kendera napisana za mjuzikl „Kabare“ (1966), koji je služio i kao predložak za film. Njeni autori su se trudili da napišu pesmu koja bi zvučala poput autentične narodne pesme i pritom obavili tako dobar posao da ne samo da su bili optuživani za antisemitizam, jer je pesma navodno, kako su se neki kleli, zaista postojala ranije kao narodna pesma i bila jedna od himni nacista, već je nakon izlaska filma bila i na repertoaru nekih neonacističkih bendova (druge inkarnacije Skrewdriver-a, na primer), pri čemu je dodatni kuriozitet činjenica da su kompozitor i tekstopisac pesme obojica Jevreji.
